Ga je scheiden? Zo verminder je de stress voor je kind met diabetes

Tip 1: respecteer elkaars rouwproces 

Een flink deel van de ouders die een rouwproces meemaken gaat uiteindelijk uit elkaar. Dat kan het overlijden van een dierbare zijn, maar ook het verlies van gezondheid. Wanneer je kind diabetes krijgt, is er ook sprake van een rouwproces. Iedereen gaat daar op een eigen manier mee om. De een stort zich op het werk om er niet aan te hoeven denken, de ander trekt zich terug of ontvlucht de situatie. De een wil er vooral veel over praten, de ander springt er bovenop en wil alles controleren. Het verwerken van een verlies kan op veel verschillende manieren. Respecteer elkaar in hoe je ermee omgaat en spreek dat ook naar elkaar uit.
 

Tip 2: weet dat de diabetes zal reageren op stress 

Een scheiding heeft altijd impact op kinderen. Heeft een kind diabetes, dan is die impact nog groter. Een scheiding zorgt voor spanning en stress: je gaat ergens anders wonen, er verandert veel. Stress zorgt voor hoge glucosewaardes. Bij controles in het ziekenhuis blijkt dan ook vaak dat het HbA1c gestegen is. 

Daarnaast voelen kinderen zich in een echtscheidingssituatie niet altijd gehoord. Ze gaan dan vragen om aandacht en diabetes kan een makkelijke manier zijn om die te krijgen. Hoge of lage glucosewaardes leveren immers gegarandeerd aandacht op. 
 

Tip 3: hou je stress weg bij je kind met diabetes 

Na een scheiding kan de verleiding groot zijn om je ongenoegen over je ex-partner te ventileren, ook als het gaat om de diabeteszorg. Verwijten zijn er vaak genoeg: dat het kind minder hypo’s of hypers heeft als het bij jou is, dat de sensor er alweer af is gegaan bij de andere ouder of dat die steeds het priksetje vergeet. Wat de discussiepunten tussen jou en je ex-partner ook zijn, ga er samen over in gesprek. Spreek nooit je twijfel, ergernis of frustratie uit waar je kind bij is. Pas wanneer je er samen uit bent en een oplossing hebt gevonden, betrek je je kind erbij. 
 

Tip 4: stel een contract op met je kind met diabetes 

Papa heeft een mening, mama ook. De ene ouder vindt kwaliteit van leven belangrijk, dus lekker snoepen moet kunnen. De andere ouder houdt de teugels strak en legt alle koolhydraten op een weegschaal. Voor een kind is dat heel verwarrend. Het heeft eigenlijk geen aandeel meer in het eigen diabetesstuk. Het is belangrijk om een kind weer een stem in het geheel te geven. Je kunt dat doen door samen een contract op te stellen. Daarbij vraag je aan je kind: hoe zou jij de diabeteszorg het liefste willen regelen? En wat heb je daarvoor nodig van papa en mama? Hoe wil je dat we jou helpen? Schrijf het in detail uit. Duidelijke afspraken helpen alle partijen. 
 

Tip 5: voorkom een loyaliteitsconflict 

Een echtscheiding brengt voor kinderen vaak een loyaliteitsconflict mee. Ze willen niet voor of tegen papa of mama kiezen. Daarom kan het goed zijn om er een neutrale derde bij te betrekken. Iemand die onafhankelijk is en voor het kind spreekt, zonder partij te kiezen. Voor een ouder kind kan dat een vriend of vriendin zijn, voor een jonger kind bijvoorbeeld een buurvrouw of de psycholoog of pedagoog van het behandelteam. 

Zo’n neutrale derde kan aan tafel zitten bij gesprekken, maar ook toegevoegd worden in de app-groep om te overleggen over dagelijkse dingen. Zo weet je zeker dat het belang van het kind voorop blijft staan en voorkom je dat discussies ontaarden in welles-nietes. Na verloop van tijd zul je merken dat de communicatie milder wordt, minder verwijtend. Dat is mooi! 
 

Tip 6: verlies broertjes en zusjes niet uit het oog 

Heeft een kind diabetes, dan is het logisch dat door de medische behoefte dit kind vaak prioriteit krijgt. Maar ook broertjes en zusjes voelen de stress. Ze voelen de druk van de scheiding én zijn bezorgd om het broertje of zusje met diabetes. Elk kind wil gezien worden. Gebeurt dat niet, dan kunnen ze zelf iets opbouwen waarmee ze aandacht afdwingen. Het is dus belangrijk om broertjes en zusjes niet te vergeten in het proces. 
 

Tip 7: verdeel de diabeteszorg zo eerlijk mogelijk 

Na een scheiding blijven beide ouders meestal niet even draagkrachtig achter. Dat kan pijnlijke situaties opleveren. Bij de ene ouder is er wel geld voor gezonde voeding en voldoende dextro’s, bij de andere niet. Soms moet je dan boven je eigen ego uitstijgen en voor je kind gaan staan. Verdeel het eerlijk, zowel qua zorg als qua aandacht. Probeer dus ook samen aanwezig te zijn bij de jaarcontrole. Een afwezige ouder is sneu voor een kind en geeft een ongewenst signaal: dat je niet belangrijk genoeg bent. 
 

Tip 8: voorkomen is beter dan genezen 

Een scheiding is niet altijd te voorkomen - maar soms wel. Zeker vlak na de diagnose maak je samen een stressvolle periode door. Je zit in een rollercoaster van gevoelens, verlies en verdriet. Als je partner al die emoties op een andere manier verwerkt, kan het moeilijk zijn om elkaar te blijven vinden. Het is de kunst om toch in gesprek te blijven. Respecteer elkaar in de eigen manier van verwerking, accepteer dat het pittig is en blijf investeren in je relatie en elkaar. 

Lukt het niet om met elkaar in gesprek te blijven, zoek dan hulp. De psycholoog in je behandelteam kan je helpen, maar een andere coach of hulpverlener is ook prima. Voel het niet als falen dat je hulp nodig hebt. Het is helemaal niet gek als je er niet alleen uitkomt. 
 

Tip 9: herinner je de liefde 

Bedenk dit: als je samen een kind hebt, is er altijd liefde geweest. Met die gedachte in je achterhoofd is het misschien makkelijker om de communicatie met je ex-partner op gang te houden. Probeer vertrouwen in elkaar te blijven hebben, hoe lastig dat ook kan zijn. Dit vertrouwen straal je ook naar je kind uit en dat maakt dat kinderen sterker uit een scheiding komen.